i
erwsze drewniane umocnienia istniały tu prawdopodobnie co najmniej od XIII wieku. Drewniano-ziemny gród został
w 1300 roku doszczętnie zniszczony podczas walk Władysława Łokietka
z Wacławem II o koronę polską. Istnieje też możliwość, że wzmianka o zniszczeniu grodu dotyczy umocnień na sąsiedniej górze Biśnik. Właścicielem ziemi pilickiej był wtedy ród Toporczyków. Niedługo potem, jeszcze przed połową XIV wieku, Jan
z Pilicy lub jego syn Otton wzniósł na szczycie skały murowany zamek Pilica.
W zachodniej części założenia powstała wysoka wieża o średnicy 7,5 metra, od której mury obwodowe biegły po krawędzi skały. Wejście do wieży
znajdowało się na poziomie szczytu murów. Wschodnią część skały zajmował budynek mieszkalny. Niedługo po wzniesieniu zamku na skale rozbudowano go o dwa podzamcza. Na podzamczu zachodnim
znajdowała się wykuta
w skale na głębokość podobno ponad 100 metrów studnia. Tego też
|
Widok z zamku górnego na podzamcze zachodnie, fot. ZeroJeden, V 2000 |
|
podzamcza broniły dwie półbaszty. Wjazdy na podzamcza prowadziły od południowej strony, a od północnej umieszczono niewielkie furty do komunikacji między podzamczami.